Sportjournalist Stijn Vlaeminck is verliefd op Italië

Sportjournalist Stijn Vlaeminck is verliefd op Italië, zwaar verliefd. De sympathieke sportanker en wielerverslaggever van VTM en DPG Media brengt heel wat tijd door in Italië.

We hebben de Strade Bianche, Tirreno Adriatico en Milaan – San Remo en Vlaamse klassiekers achter de rug, vandaag Ronde Van Vlaanderen. Nu uitkijken naar winst voor Evenepoel in de Giro?

Na de eindzege van de Vuelta zou het winnen van de Giro d’Italia uiteraard geweldig en historisch zijn. Maar wees maar zeker dat het niet gemakkelijk wordt. Ik ben al grote delen van de Giro 2023 gaan verkennen. Eén zwakke dag en je kan veel tijd verliezen. De etappe met de Tre Cime de Lavaredo in de Dolomieten is een helse calvarietocht. Maar ook bij enkele andere ritten loert het gevaar van een inzinking om de hoek. Het voordeel voor Evenepoel is wel dat er drie tijdritten op het programma staan. Daarom geloof ik ook wel in de eindwinst. Tegenwoordig heeft hij nog maar weinig of geen zwakke plekken. En de regenboogtrui lijkt hem alleen nog maar sterker te maken.   

Is Italië voor jou altijd een werkplek of kom je er ook graag op vakantie ?

Ik heb een groot zwak voor Italië en alles wat met Italië te maken heeft. Het is dus voor mij niet alleen een werkplek. Van Pisa en Bergamo tot Palermo, van Venetië tot Bari en Lecce. Genua, Milaan en Turijn. Ik hou er allemaal van. Het glooiende landschap van Toscane met zijn majestatische cipressen maakt me altijd gelukkig. De cultuur en architectuur van de steden zijn overweldigend. En dan heb ik het nog niet gehad over de pasta’s, pizza’s, ossobucco’s en limoncello’s. Man, wat een heerlijk festijn. Iedere keer opnieuw.   

Wanneer kwam je voor het eerst naar Italië ?

Dat moet in 2005 zijn geweest. Ik had net mijn vrouw leren kennen. Onze eerste van vele reizen bracht ons naar het noorden van Italië. Verona, Firenze, Venetië. Ik was net afgestudeerd, had weinig spaarcenten en daarom sliepen we vaak op een slaapzaal in een jeugdherberg. In Venetië lagen we zelfs apart. Zij in een meisjeskamer, ik bij de jongens. Dat zou ik nu niet meer doen natuurlijk. Maar toen was dat zo. We reisden ook rond met de trein. Die bracht ons overal waar we wilden zijn. Met een gondel op de Venetiaanse grachten, een veel te dure koffie op het San Marcoplein, een blik op het balkon van Romeo en Julia in Verona, de statische kathedraal van Firenze. Pracht en praal.  

Wat is jouw favoriete stad of regio in Italië ?

Ik beantwoord deze vragen terwijl ik op een hotelkamer in het hartje van Milaan zit. Een stad die me enorm kan bekoren. Maar of het mijn favoriete stad is, weet ik niet. Moeilijk om een keuze te maken. Een stad die me wel van mijn sokken heeft geblazen, is Matera. Matera is een stad in de Zuid-Italiaanse regio Basilicata. Een negroni, de heerlijkste olijven en dan een ondergaande zon die achter die prachtige stad verdwijnt, is pure magie.   

Je woont in Gent, welke Italiaanse restaurants in de omgeving kunnen je bekoren ?

Er zijn er wel een aantal. Per Bacco in de Sint-Jacobsnieuwstraat en Aperto Chiuso in de Sleepstraat zijn de eerste twee waar ik meteen aan denk. Maar Il Mezzogiorno kan me zeker ook bekoren. En het is niet omdat ‘La Vita è Bella’  niet de meest originele naam is voor een Italiaans restaurant dat de kwaliteit van het eten minder is. Integendeel. Ik woon in de buurt van dat restaurant op de Brusselsesteenweg. Op en top Italiaans. De geur van basilicum en pecorino komt spontaan bij me op.  

Wat is je favoriete Italiaanse gerecht ?

Ik ben eigenlijk wel verzot op Ossobuco alle sensese. Maar tegen een goeie pasta al dente met verse, fruitige tomaten en een pittige kaas zeg ik ook niet neen. Eigenlijk zijn er maar weinig Italiaanse gerechten die me niet kunnen bekoren. Niet alleen de prachtige landschappen en steden of de levensstijl zijn me genegen. Nee, ik ben verliefd op de Italiaanse keuken. Nu ik erover nadenk, heb ik het gevoel dat ik eigenlijk wel een goeie Italiaan zou zijn.    

Zien we Stijn tijdens het werk in Italië eerder met een koffie ’s morgens of een wijntje ’s avonds?

Koffie zeker. En niet alleen ‘s ochtends. Wijn ‘s avonds kan ook gebeuren. Maar zeker niet altijd. Ik ben ook een fan van negroni. 

Onze lezers komen om te relaxen naar Italië, voor jou is het ook een werkplek. Waar kan je je aan ergeren in “Il bel paese” ?

Ik heb het ooit eens op een Italiaanse snelweg aan de stok gekregen met een snelheidsduivel. De manier waarop sommige chauffeurs hier tekeer gaan is soms hallucinant. Met volle snelheid rijden ze tot op een meter van jouw auto. Echt gek. Dat zijn dan de momenten waarop de Italiaan in mezelf aangewakkerd wordt en dan begin ik te gesticuleren. Eén keer is me dat niet erg in dank afgenomen. De chauffeur ging op de autostrade de gekste manoeuvres doen met als doel mij van de weg te duwen. Gelukkig heb ik dat kunnen vermijden. Dus ja, ik erger me soms aan het Italiaanse rijgedrag. 

Zijn er nog plekken die absoluut op je “must see” lijstje staan ?

Sardinië. Daar ben ik nog niet geraakt. Maar dat zal er zeker nog van komen.

Stijn Vlaeminck, onze “Flandrien” van de koersverslaggeving in Italië ! Grazie mille !